Şunun şurasında ölüme en yakın olan yerdeyim, bari bir kaç iyi söz kalsın geriye. Kurumuş ağaçlara su vermek gibi düşün ya da aç kalmış bir kediye mama koymak gibi...
Aman sen de deme bazıları gibi, yemin olsun dert edinmediğim şeylerden söz eden biri değilim, mesela hiçbir beyaz adamın sofrasına oturmadım onlara imrenme duygum olmasın diye...
Evet, biz arzu etmesek de geçip giden geçip gidecek olan bir dünya hayatı, gel güzel sözler edelin ve kardeşçe uyaralım bir birimizi...
Bakma bazılarının güzel masallar anlattıklarına yarınlar için...
Bilirim inanır iman ederim umut Allah tandır...
Ama.
Bu toplum insanlar önderler, din anlatıcıları şairler yazarlar Allah ile yollarını ayıralı çok oldu...
Neden kandırıyoruz kendimizi
Evet, yarın dünya bu günkünden daha kötü, daha zalim daha acımasız olacak...
Ülkeler de ülkemiz de ve şehirler de...
Bu günden daha acımasız daha kaba daha görgüsüz olacak insan, yarın daha da azalacak selam verenler nasılsın diyenler...
Daha çok ölecek öldürülecek çocuklar, daha çok aç kalacaklar ve en çok kadınlar öldürülmeye devam edecek...
Devam edecek bazı adamlar acı çekmeye, zulüm görmeye "Allah'ım ölüm ne zaman?" demeye...
Tenceresi kaynamayan evler daha da çoğalacak...
İnanma masalcılara şairlere din anlatanlara siyasetçilerin ne söylediğine...
Yarın bu günden daha aydınlık olmayacak...
Çünkü bilerek bilmeyerek bütün yatırımlar bu karanlıklar adına yapılıyor dünya da olduğu gibi ülkede de...
Ne yana dönsek acı haksızlık adaletsizlik... Ne yana dönsek birileri çok varsıl çok zengin, başka birileri çok yoksul çok mazlum...
Bu işlerin içinde din vardır denir mi, Allah razı olur mu bu gidişe bu manzaraya...
Birilerinin acı içinde olmasına, bazı çocukların üşümesine aç kalmasına söyler misin? Mesela gidip sorsak kentin vaizleri nasıl açıklarlar bu durumu?
Artık birilerinin özellikle yoksulların kuşların sokakta kedilerin, gözlerine bakmaya utanıyorum...
Korkuyorum dile gelip sende onlardansın demelerinden...
Sende onlardansın...
Sen de onlardansın...
Kendimi hesaba çekmek gibi bir şey... Onun için her şeyi dillendirmekten korkar oldum...
Nerdeyse herkesin herkese yalan söylediği, yerdeyiz gibi...
Sence de öyle değil mi?
Elbette kolay değil böyle zamanlarda insan olmaktan söz etmek haktan hukuktan adaletten söz etmek, söz etmek kadınların çocukların kuşların hakkından ve sokaktaki canlıların hakkından söz etmek...
Eden de yok zaten... Günümüz insanı daha çok kendi çıkarını kutsamakta çıkarına uygunsa “doğru” demekte yalan sözlere...
Talihsiz zamandayız,karmaşanın ortasına terk edilmiş gibi...