Hayat çok pahalı. Çok pahalı yaşamak, birilerinin bunlardan haberi yok sanki... Çünkü yok gibi davranıyorlar... Ülkeyi şehirleri idare edenler hiçbir şey yokmuş gibi, her şey normalmiş gibi davranıyorlar...
Ne sokağa çıkıyorlar ne birkaç insanla selamlaşıyorlar... Kendilerini önemsemeyi kendileri için kutsal bir duruş sanıyorlar ve öyle duruyor çokları... İnsanların yanından geçmeyi, “Bugün nasılsın?” demeyi, selam vermeyi, “İşler nasıl?” demeyi akıl etmiyorlar değil, etmek istemiyorlar...
Söyleyelim de duyun, çok yorgunuz efendiler, ey şehir ahalisinin üstünde söz sahibi olanlar, gerçekten bizler çok yorulduk halk olarak. Bunu sizlere nasıl duyuralım? Başka nasıl hangi dilde söyleyelim yorulduğumuzu, omuzlarımızın hayatı taşıyamadığını...
Söylersek umurunuzda olur mu? Bizi dinler misiniz? Gözlerimize bakar, konuşur musunuz bu halkla?
Yoksa her halinizle “halktan olanlar haddini bilmeli” dediğiniz gibi, bunu devam mı edeceksiniz? Tamam, da bu bir duyarsızlık değil mi insana karşı? Halka karşı? Şehir ahalisine karşı?
Hani insan azizdi? Hani insan saygı duyulacak en özel varlıktı? Sizlerin hayatınızın neresinde insan, yoksullar, fakirler, çaresiz babalar, anneler hayatınızın neresinde diye sorulursa kızar mısınız?
Biz halk olarak çok yorulduk efendiler. Yalandan, yapmacık sözler duymaktan, sadece gösteriş ve reklam olması adına yapılan kimi işlerden çok yorulduk. Gök ehlinden, yer ehlinden utanır olduk...
Sokakların insafsızlığını görünce, eli sopalı, eli bıçaklı, eli silahlı kişileri görünce sokaklarda, sokaklara çıkmaya korkar olduk, korkmayalım mı?
Efendiler gerçekten çok yorulduk. Gerçekten korkar olduk sokaklara çıkmaya. En kötüsü yarın ekmek alamama korkusu insanı yıkan?
Yoksa bunlara inanmıyor musunuz? Bunlar benim heyazanlarım mı yoksa sizce? İnsafı yok şehirlerin sokakların.
Kalbimiz umudumuz tuz buz.
Ekmek pahalı...
Pahalı zeytin, peynir...
Cehennem gibi pazar yerleri, marketler...
Görmek istemeyenler görmüyor da, yoksulluk kokusu çoğu yerde olmasa bile, birçok hanede...
Küçücük çocukların gözlerinde, bazı kadınların yüreklerinde yoksulluk kokusu ve korkusu...
Çaresiz adamlar…
Gözlerinde acı yüklü kadınlar ,anneler, kızlar... Ne kadar saklamaya çalışsan da, saklanmıyor kimi acılar kimi yaralar...
Siz ne derseniz deyin, hayat çok pahalı. Yaşamak çok pahalı gülmek çok pahalı, ekmek su çok pahalı efendiler...
Ve çoğunuzun umurunda değil bu gidişat. Sistemiz hiç adil değil insanlara karşı...
Bunu bilir bunu der, bunu söylerim...