Yalnız sözle olmayacak şeyler var insanın hayatında... Mesela ben Müslüman’ım demekle Müslüman olunmadığı söylenir, arifler tarafından...
Bazılarının umurunda olmasa da inanmanın iman etmenin ben Müslüman’ım demenin bir bedeli vardır ve bu bedeli ödemeye hazır olmalıdır öyle iddia taşıyan biri...
Müslüman şehrinde sokağında komşularında sıkıntısı olanların sıkıntılarından sorumlu olduğuna da inanıp iman etmesi gerek...
Zira bunu özellikle anlatır Aziz Nebi (Binler selam olsun)
Hatırlarsak ne demişti Aziz Nebi? Komşusu açken tok sabahlayan bizden değildir, yani iman ettim dese de, iman etmiş sayılmaz... Anlamını çok kısa tutsan da zor işlerden Müslüman gibi yaşamak, bak Müslüman olmak demiyorum, Müslüman gibi yaşamak zor...
Kendisi için istediğini Müslüman kardeşi için istemeyen için de aynı sözler edilir... Yani meşakkatli ve fedakârlık isteyen bir yoldur İslam yolculuğu... Sadece namaz kılıyorum hacca umreye gideceğim demekle olacak işler değil...
Hatta denir ki yetimi hor görüyorsan onları gözetip kollamıyorsan haklarını gözetmiyorsan kıldığın namaz namaz değildir denir...
Ve bilinir ki o zorlukların karşılığı kolaylık olarak cennet olarak verilecek insana öteki dünyada, inanmak iman etmek böyle bir şey, kimi insanlar anlamak istemeseler de...
Aslında insan olmak da aynı şey, insan olmadan söz ediliyorsa, insani davranışlar sergilemeli kişi... Mesela en azından ağaçları kesmemeli kuşları korkutmamalı sokaktaki canlıların kendisi kadar yaşama hakkı olduğunu bilmeli ve inanmalı...
Ne mi demeye çalışıyorum... Dilimizle söylediklerimizi kalbimizle de söylemeliyi tasdik etmeliyiz...
Hani başkalarını eksiklerini hatalarını konuşurken kendimizi görmezden mi geliyoruz... Sevgiyi aşkı merhameti dini iyiliği hayrı kirletenlerden olmadığımızı söylemeye hakkımız var mı?
Kirlenmiş siyasetten uzak sözler edebilmek adına, dolaşıp duruyorum başka şeylerin kıyısında köşesinde, bunu biliyorum...
Sizce de bizleri çok yormadılar mı siyasetçiler?
Her biri çok yalan söylemiyorlar mı?
Duysak olmuyor duymasak olmuyor... O zaman onların dışında bir şeyler yapmaktan söz edelim diye uzaklardan seslenir gibi sözler etmem...
Mesela kuşlara yem atmaktan, sokaktaki kedilere su vermekten mama vermekten söz etmek daha hayırlı geliyor bana siyasetçilerin kavgasına ortak olmaktan...
Veya yan yana gelip “komşu bugün nasılsın bir sıkıntın var mı?” demek komşuya, bir yakınına bir akrabana...
Bu gün nasılsınız?