Ülke şehirler sokaklar bunca uçurumun kenarına getirilmişken, ne yazayım diye sorsam bir cevabı olan var mı?
Ülke yangın yerine dönmedi, yandı ülkenin dağları ormanları, kuşlar yandı kaplumbağalar kediler köpekler inekler atlar yandı... Ama siyasetçilerimiz kavga etmeyi bırakamadı, sormayalım mı “Bu ne iştir?” diye bu cehennem günlerde?
Yangını söndürmek adına yurt dışından yangın uçağı kiralayan Haluk Levent kadar neden olamadı bu ülkenin en büyük kamu kuruluşu olan Diyanet?
Aklım karışık değil, kalbimin taşıyamadığı sorular var içimde, kime soralım bilmekte zorlanıyor insan...
Neyse biz asıl konumuza dönelim...
Doğru söylemenin suç olduğu zaman yine...
Yinede umudumuzu yitirmeyelim...
Merhamet dedik ya hani, merhamet insanı güzelleştirir... Yollar güzelleşir üstünde yürüyen insan merhamet sahibi ise...
Mesela şimdi diyorum ki “ey şehir ahalisi çocuklarınıza merhametten söz edin” çünkü dünyanın en çok merhamete ihtiyacı var, şehirlerin sokakların merhamete ihtiyacı var, çok azaldı merhametimiz...
Bir ağaca uzun uzun bakmak merhamettir, hele bir de onu sularsan... Ama merhametsizliktir ağaçları yakmak kesmek, bunları uzun uzun anlatalım çocuklara...
Hani insan azalan bir şeyin kaygısını çeker ya, merhameti eksildi insanın, kaygısına düşelim diyorum...
Sokaklar merhametten yoksul insanlar ile dolu... Merhamet insanı insan kılar, merhamet sahipleri iyi sevdaları olanladır...
Merhamet anne duası gibidir, insanın peşini bırakmaz eğer sahipsen merhamete... Vermekten paylaşmaktan yardımlaşmaktan söz edelim çocuklarımıza... Uyuyan bir kediyi uyandırmanın doğru olmadığını söyleyelim...
Ve sofraya oturuşta dünyanın bir yerlerinde önümüzdeki nimetlere sahip olmayan insanların olduğunu söyleyelim... Hatta kimi ülkelerde çocukların açlıktan öldüğünü ve dünyaya hükmedenlerin zalimler olduğunu anlatalım...
Yemin olsun en güzel mirastır çocuklara onların yüreğine merhamet doldurmak...
Merhamet dolu gönlünüz olsun duası ile...