Sevmek ve sevilmek bu dünyada en güzel şey…..
Sevmek inanmaktır. Sevmek yaşamaktır. Sevdiğini kendisi gibi, kendisinden de çok duyumsamaktır. Sevmek sevdiği olmaktır. Sevmekte ikilikler kalkar, bir olmalara gidilir. İki ten, iki kalp, iki gönül yoktur sevgide. Tek bir kalp olunur, tek bir yürek olunur. Sevmek paylaşmaktır. Sevdiğiyle sevdiğini paylaşmaktır. Sevdiğiyle kalbini bölüşmektir sevmek.
Sevgide son yoktur. Sevgiler hiçbir zaman son bulmazlar. Biten sevgiler yoktur, bitmiş gibi görünen sevgiler vardır. Vazgeçiş de yoktur sevgide. Yaşandıkça yaşatılır sevilen. Ama kimi zaman sevgili için kimi zamansa sevginin bir gereği olarak saklanır bu aşklar. Vazgeçiş yoktur, vazgeçmiş gibi görünmek vardır o yüzden. Sevmekte istemek yoktur. Sevgilinin olduğu yerde son bulur istekler. Bir şey varsa istediğin bu senin için değil, sevgili için istediğindir. Ondan O'nun adına istersin.
Fuzuli'ye sormuşlar: “sevmek mi daha güzeldir, sevilmek mi?” “Sevmek” demiş; “çünkü sevildiğinden hiçbir zaman emin olamazsın.” İşte sevmek bu kadar güzel bir şey…
Nazım Hikmet Eskibatman ne güzel yazmış
“ne güzel şey sevmek seni;
senin gülümsemeni hatırlamak gibi
ve ne güzel şey ki;
tabiat bile yetmiyor anlatmaya.
kısaca "seviyorum seni" diyebiliyorum;
bazen gökyüzüne bakarak,
bazen deniz kenarında ufuğa dalarak,
bazen yağmurda biriken su gibi,
bazen tenimde ter
ve yavrusuna kavuşmuş martı gibi seviyorum.
bir daha da sorma ne kadar seviyorum diye;
ilk günkü sevişinden fazla seviyorum seni”
işte sevmek böyle bir şey………………….