Sözlükler vefayı; bağlılıkta sebat, sevgide sebat, sevgi bağlılığı ya da dostluğu devam ettirme, ahde bağlılık olarak tarif etmekte. Vefakarlık ise kendisine yapılan iyiliği unutmamak, gerektiğinde imkanlar ölçüsünde yapılan iyiliğe karşılık vermek. Sevginin en temel göstergesi. Bencillikten sıyrılarak yapılan iyilikler veya HAK için çabalamak. Erdemli olabilmenin en yücesi. Minnettarlığın, ikili ilişkilerin olmazsa olmazı. Özlem dolu, sıcacık bir kucaklama, dost olmak demek vefa… Zor zamanları beraberce aşmak demek.
İlk olarak vefa borcumuz Yaradana! Allah c.c. bizlere yaşayabilmemiz için her türlü imkanı vermiştir. O’ na şükür borcumuz var. Peygamberimize de ( s.a.v.) vefa borcumuz var. Allah’ ın emri ile bize İslamiyet’ i öğretti. Anne- babamıza vefa borcumuz var. Bizleri onlar büyüttü, okuttu, meslek sahibi yaptı. Vatanımıza, milletimize vefa borcumuz var. Aile fertlerinin birbirine vefa borcu var. Dostun dosta vefa borcu var. Vefasızlığın kol gezdiği günümüzde menfaatlerin, çıkar ilişkilerinin, entrikaların, çoğu şeyin sanal olduğu bir ortamda ve vefasızların prim yaptığı bu zamanda bu güzel hasletimizi de unuttuk, tükettik sanırım.
Menfaatin elverdiği zaman sevmediğin insanları göklere çıkararak aleyhinde tek cümle söyletmeyen bazıları, menfaatlerine halel geldiği zaman aynı insanı yerin dibine sokabiliyorlar. Nerde kaldı ahde vefa? Nerde kaldı dürüstlük? Nerde kaldı bir kahvenin kırk yıl hatırı? Günümüz insanı, günübirlik olayları değerlendiriyor. Her türlü hile, desise, alavere, dalavere, bir takım tezgahlar içinde olarak bazı yerlere gelebiliyorlar. Maalesef her şeye maddi açıdan bakıp, neticesini de hemen şimdi beklediği için, dostluklarına akıl fikir ermiyor. Dost gibi görünen bir takım insanlar menfaatleri icabı size yaklaşabiliyorlar. Gizli, açık sırlarınızı onlara veriyorsunuz ve maalesef günü geldiğinde bunları sizin aleyhinizde kullanabiliyorlar. Hemen herkesin hayatının bazı dönemlerinde sekteye uğradığı, işlerinin ters gittiği olmuştur. O dönemde sanki her şey üst üste geliyormuş gibi hissedilir. İnsanoğlu bu döneminde, dostum dediklerinden vefa bekler, destek bekler. İyiyken yanında olanların yanında olmasını, arayıp sormasını bekler.
Her ne kadar toplumda kadir kıymet bilmez insanların sayısı hayli fazla olsa da genel olarak insanlar kendilerine yapılan iyiliği unutmazlar. Yapan için belki çok önemli değildir ama, yapılan insan hiçbir zaman aklından çıkarmaz. Dostluk, arkadaşlık, akrabalık, komşuluk işin bitene kadar değil, ölene kadar benim bildiğim, anladığım. İnşallah iyiliklerini gördüğümüz tüm insanlara, iyilik yapma şansını tanısın hayat hepimize. Misafir olduğumuz bu dünyada herkese misafire davrandığımız gibi davranıp, öldükten sonra değil, yaşarken herkesin kadrini kıymetini bilip, bir gülümsemeyle bile olsa sevgisini, değerini hissettirip, iyiliklerle güzelliklerle anılmak olsun dileğimiz…
Vefadan bahsetmişken Aşık Veysel’ i anmadan geçmek olmaz;
Nice güzellere bağlandım kaldım
Ne bir vefa gördüm ne fayda buldum
Her türlü isteğim topraktan aldım
Benim sadık yârim kara topraktır…