Hafta sonu hava malum kapalı. Hemen kendimizi bir AVM’ye atıp mağaza mağaza dolaşırken, yorgunluktan üst kata çıkıp bir kahve içelim dedik.
Yeme içme yerlerinde dikkatimi çeken bir şey oldu. Kaç tane masada ya annesiyle, babası yok ya da babasıyla, annesi yok çocuklar yemek yiyor ya da çay, kahve atıştırma yapıyor.
Toplum içinde pek hoş karşılamayan ama merak içgüdülerimin esir alması sonucu çoğunun konuştuklarına kulak misafiri oldum. Geneli anne, babası ayrı olan hafta sonu ya babanın ya annenin çocuk izni olduğundan kapalı ve vakit geçirilebilecek en iyi yer düşüncesi AVM’ler olduğu kanaati oluştu.
Ağırlık baba. Tabiki haftanın tek günü izin ya da aylık izin bilemiyorum. Çocuklarla vakit geçiriyorlar. Kimisi burger ısmarlıyor, kimisi sinema sonrası pasta yiyor. Kimisi cebine harçlık koyuyor, kimisi gözü yaşlı çaktırmadan sarılıyor. Kimisi de annesi hakkında ne yaptığına dair bilgi almak istiyor ama çocukların gözünde hep bir endişe var. Yani hepsinde aşağı yukarı aynı kavram. Mutsuz ve endişeliler…
Anne, baba anlaşamaz ayrılabilir. Medeni kanun buna izin veriyor lakin manevi sorumluluğu çok ağır bu eylemin kaybedenleri hep çocuklar oluyor. O bir günü doya doya geçirenlerin sayısı maalesef çok az.
Allah kolaylık versin hem ebeveynlere hem çocuklara. Zor bir durum vesselam…
