Kimileri dünyayı, yaşamayı tozpembe göstermeye çalışsa da, efendiler iyi şeyler olmuyor dünyada. Bu gidişle olacağı da yok...
Canım sıkkın ülkem adına, din adına talan edilen umutlarımız adına, evet kuşlar adına ve başka başka canlılar adına üzülüyorum, üzülmek insani bir duygudur...
Elbette ben de böyle yazılar yazmak istemezdim, biliyorum can sıkıcı konular bunlar. Ne demek Müslümanlar kaybetti, kaybettiler ama hem de büyük kaybettiler, kötü kaybettiler...
Nasıl diyeyim, nasıl yazayım ki de, derdimi anlatabileyim, canımın acısı dinsin, öfkem azalsın... Yoksa be nde bazılarının yaptığı gibi boş masallar, boş sözler ederek sizleri oyalama taktiği mi yapay...
Beyaz adamlar dünyaya el koyalı bir bir başka acayip oldu dünya... Anlaşılması zor şeyler oluyor demeyeceğim de, aslında insanların anlamasını istemiyorlar... Biz insanlar da anlamak istemiyoruz zaten...
Yazarken, söylerken insanın içi acıyor, ama yazmazsak, söylemezsek olmuyor. “Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır” denir, hatta bizzat iman ettiğimiz dinin Peygamber’i böyle der...
Aziz İnsan! İçimizden bazıları görmese de, görmese de ülkenin efendileri, kentlerin efendileri, beyaz adamlar, beyaz Türkler ve Beyaz Müslümanlar görmese, görmek istemese de...
Sen yalnız kendinin bir hikâyesi var sanırsın, ya da insanın... Sağına, soluna bakarsan, dağlara, ormanlara, yaşlı ağaçlara bakarsan, her birinin bir başka hikâyesi vardır, çoğu acıklı, kahırlı, dayan...
Kimseler görmese de, görmese de kenti yönetenler, ülkeyi yönetenler, parti başkanları ve kentin din adamları, mesela kentin müftüsü, beş vakit ezan okuyan müezzin...