Ülkenin gidişatı konusunda ya da kentlerin yok oluşu dinin yok oluşu ahlakın edebin hayanın tükenişi konusunda endişelenince birileri “üzülme sen” olacak olan olur, sen ne olacağını sakince bekle diyorlar da...
Ama söylemiyorlar nasıl bekleneceğini, aslında bilmiyorlar da, öylesine konuşuyor çokları...
Bir felaketin karanlığın zulmün haksızlığın geldiğini görür bilirsen nasıl beklenir sakince, bu sorumluluktan kaçmak insanlıktan kaçmak hatta Tanrıdan kaçmak değil midir, diye sorsan sus pus oluyorlar...
Bu ülke ve insanlık sonra bu din hak adalet hakikat duygusu ne çektiyse bu sus pus olanlardan çekti aslında, gördük şahit olduk bunların pek çoğu kendi çıkarları için sus pus oluyorlar...
Oysa özlemek diye bir şey var ya, özlüyoruz be bayım...
İnsanlığı insan gibi davranışları sokaklarda edepli hayâlı hak hukuk bilen insanların varlığını özlüyoruz...
Bu kış günlerinde üşüyen aç yatağa giren sonra sokak çocuklarını kuşların kedilerin açlığını dert edinen insanların gelişini özlüyoruz...
Çok mu bir şey istiyoruz?
Her şeyin bir ömrü var insanında bir ömrü var, bu kısa ömürde birlerinin adaletsiz zalim haksızlık yapan biri olmasına gönlümüz razı olmuyor, ne var bu düşüncede?
Hatta insanın hayalleri düşleri beklentileri dahi ölür, o zaman bu kadar kötü olmaya, birilerini ezmeye birilerin hakir görmeye ne gerek var, diye bir insanlık endişesi taşıdığımız...
Taşımayalım mı?
İnsan kendine dert edindiği şeylerin kimisinin başkalarına ait olduğu kişinin adıdır...
Çünkü tamamlanma yeri dünya değil, ahret yurdudur diye iman edenleriz biz, eğer yalan söylemiyorsak...
Gideceğimiz yer geldiğimiz yerden iyi olsun diye gayretimiz çırpınışımız...
Sen yine de içindeki güneşi parlak tutmaya bak, bulutları da fazla önemseme...
Bulutlar önünden gelir geçer...
Dünya gelip geçilen bir yerdir, hatta bir handır derler Allah dostları... Nasıl bir evde otursan otur, orası bir handır, bunu bir gün öğrenecek herkes...
Mesela kiracılarına “çık vimden” diyen ev sahipleri, ama geç olacak, ama hiç fayda etmeyecek o öğrenmeler...
Çok fazla anlam yüklemeye gerek yok dünyaya servete ve paraya, hatta güce makama mevkiye...
İnsan olmayı unutmak felaket olan ve Allah’ı... Allah’ı unutmak yok saymak en büyük felaket bazıları ciddiye almasa da...
Diyorum ki...
Tüm ağlayamadıklarımızın yerine oturup seninle insanlık için ağlayalım; eğer bir şey yapmak istiyorsak...
Çünkü insanlık tükeniyor, çünkü çocuklar ölüyor çocuklar açlığa terk ediliyor...
