İnsan her zaman dua eden olmalı, dili gönlü duaya alışık olmalı... Çünkü dua insanın kalbini aydınlık kılar umudunu yüce kılar... Dua eden insanların yüzlerinde hep bir parıltı, bir ışık bir nur vardır, kimisi öyle şey olmaz dese de böyledir...
Dua aydınlık bir umuttur... İnsanı sevmektir ve Allah’a inanmanın bir göstergesidir... Allah’ın varlığına gücüne inanlar dua ederler...
Ama ve lakin sadece dua etmekle olunmayacağı bilinmeli... Duanın içine yerleştirdiğin koyduğun ne ise onu eylemlerinle gayretinle çalışmalarınla desteklemelisin...
Kuru kuruya dua etmenin bir karşılığı olmaz diyorum... Kalbinde gönlünde eylemlerinde duaya uygun hallerin olmalı...
Ahlakın duaya uygun olmalı... Durduğun yer Allah’ın onayladığı yer olmalı ki, duan yükselsin göklere, melekler Allah’a taşısınlar ettiğin duayı...
Bir kere için dışın temiz olmalı, için dışın iyiliğe yatkın olmalı ve insanları sevmeyi kendine ahlak edinmelisin... Canlıları sevmeyi ibadet bilmelisin, kuşların yuva yapacağı dalları yok etmemelisin, doğayı katletmemelisin ellerini kaldıracak dua edeceksen...
Günümüzde insanların yaptıkları dualara bakıyor da, hayretler içinde kalıyor insan... Her şeyi Allah’a havale eden Allah’ın üstüne bırakan bir topluluk olduk sanki...
Allah versin...
Allah yardım etsin...
Allah kurtarsın...
Tamam, da arkadaş, her şeyi Allah’a havale ediyorsun da, sen ne işe yarayacaksın o zaman?
Sen neden vermiyorsun Allah’ın sana verdiklerinden?
Sen neden yardım etmiyorsun muhtaçlara ihtiyaç sahiplerine?
Sen neden elinden tutup kaldırmıyor sun düşeni?
Bu nasıl iştir, ben ne yapıyorum diye, bir sor bakalım kendine...
Neredeyse her şeyi Allah'ın yapmasını istiyor... Her şeyi Allah halletsin istiyor... Açları doyursun, fakirlerin kirasını ödesin, sofrasına ekmek koysun istiyorlar...
İnsan yapılan dualara bakınca, neredeyse her şeyi Allah'ın yapmasını istiyor...
Allah bir şey yapacağını, nasıl yapacağını, bize mi soracak?
Sen ne yapıyorsun? Biz ne yapıyoruz?
Biraz da sen yapsan, biz yapsak?
Biraz az yesek mesela... Biraz az harcasak, az israf etsek de, birilerinin yanına gitsek, kardeşim bir ihtiyacın var mı, diye sorsak...
Mesela bilsek, evlere doldurduğumuz eşyaların çoğunun gereksiz olduğunu... Ve keşke bunu böyle yapmasaydım da, bir yetimin ihtiyacını giderse idim diye pişmanlık yaşasak...
Her pişmanlık bir tövbedir Allah'a mahcupça yapılan...
Tamam, Allah "duanız olmasa kulluğunuz bir işe yaramaz der de, önce kul olmanın şartlarını yerine getirmeli insan...
Yani vermeyi yardım etmeyi bilmeli...
Düşeni kaldırmayı bilmeli, kaldırmaya gücü yetmezse yetenlerden yardım istemeli ve üzülmeli elimden bir şey gelmedi diye üzülsek...
Mesela bilsek, evlere doldurduğumuz eşyaların çoğunun gereksiz olduğunu... Ve keşke bunu böyle yapmasaydım da, bir yetimin ihtiyacını giderseydim, diye pişmanlık yaşasak...
Her pişmanlık bir tövbedir Allah'a mahcupça yapılan...
Her pişmanlık bir duadır Allah’a yükselen...
Dua çok önemli elbette, her daim duada olmalı insanın eli gönlü...
Ama dua etmeye yüzü olmalı..
