İnsan eve geç kalır ya, kimi zaman veya sevdiğine “seni seviyorum” demeye, çocuklarının başını okşamaya, annesine hakkını helal et demeye, onun gibi bir şey... Söylemeye geç kaldığımım sözlerim hep oldu, söylesem mi söylemesem mi dediğim sözler de...
Diyorum ki ey kent ahalisi, ne yapsak bir şey değişmiyor. Bu gidişle de değişmeyecek. Değişmeyecek hangi parti kazanırsa kazansın, ama çoğumuz değişecek sanıyoruz...
Ve çoğumuz ne istediğimizi de biliyor değiliz. Çünkü bize çok masal dinlettiler. Siyaset insanları çok boş sözler ettiler ama bizler o sözlerin içi hep dolu sandık...
Kendimizden çok sevdik bize yalan söyleyenleri...
Mesela nerdeyse yarım asırdır bu şehri (ALANYA) il olacak dedi birileri, en çok da seçim dönemleri?
Çokları inandı, kimi gazeteciler, gazeteler bu yalana destek verdi, vermediler mi?
Onların da kendilerine göre bir hesabı vardı...
Peki sonuç?
Sonucun ne olduğu beni çok ilgilendirmiyor, kimilerini ilgilendirse de... Neden bu kadar yalan söyleniyor ve bizler neden bu yalanla inanır olduk yerindeyim ben...
Neden buralardan bakmayız bazı şeylere, neden bunları dert etmeyiz üstüne konuşmayız...
Tamam, yoksulluk zalim bir şey, fakirlik şeytana dost olmak gibi de, ya yalan? Yalan söylemek, yalanı dinlemek, yalancıya alkış tutmak, destek vermek ne kadar insanca?
Ne kadar Müslümanca?
Bu kadar yalanı taşımaz bu şehirler ve Tanrı “yeterin artık” diyebilir bir gün. Tanrı yeter derse inanıp yapacak hiçbir şey kalmaz elimizde... Bakmayın siz kimi Tanrı yok gibi yaşayanların, yazanların keyifli keyifli dolaşıp durduklarına...
Onarın çoğu parayı Tanrı yerine koyanlar, içlerinde insana dair hiçbir değer taşımayan çoğu...
Sevgisiz...
Aşksız...
Şiirsiz...
İnsan olmayı özlemek gerek, merhametli olmayı bilmek gerek, kuşlara, kedilere, bütün canlılara sahip çıkmak gerek...
Bu bir insan olma halidir. Sevgiyi aşkı yüksek tutma halidir, hatta ekmeğini suyunu paylaşma hali...
Ve ben bu yaşımda en çok böyle insanları özlüyorum. Onlar ile konuşmak onlar ile dertleşmek ülke üstüne şehir üstüne konuşmak istiyorum...
Kitap okurken onlardan biri olsun istiyorum yanımda, bir siyasetçi olacağına...
Siyasetçilerden yakınmıyorum, sadece sözlerinde samimi olmadıklarını söylemeye çalışıyorum ve yalanla çok içli dışlı olduklarını...
Öyle değilse, öyle değil de, sen yanılıyorsun de...
Yanılıyorsun bu ülkede adalet var, her baba evin ekmek götürebiliyor falan de...
De de ben de biraz yanılmış olayım da, umudum tazelensin...
