Unuttuğum bir şey olursa hatırlat diye sen mi demiştin, yoksa ben mi sana demiştim, tam hatırlamıyorum şimdi... Ama konuştuk buna bezer şeyler seninle...
Ne fark eder sen bana demiş olsan veya ben sana demiş olsam? Aslında herkesin birbirine hatırlatacağı şeyler var hayatta, hayata dair insana dair ülkeye ve çocuklara dair...
Yaşadığımız şehre dair sözlerimiz olmalı, sahi bizi neden söz sahibi görmüyorlar bu konuda? Neden siyaset adına durmadan ahkâm kesenlerin karşısında, neden bizim de bir sözümüz yok? Ve neden hep doğruluyoruz onların sözlerini, ya yanlış sözler ediyorlarsa? Neyse dostum. Mesela sen bana demiş ol “unutma sen insansın ve insan gibi davran insan gibi yaşa” yaşarken diye...
Alınıp gücenmem, kırılmam doğrudan eğip bükmeden söyle yanlışlarımı yüzüme karşı, sana göre günah işleyen yanım varsa “Yapma kardeşim!” de, mesela...
Şunlar şunlar yanlış kardeşim de... Geceleri annenin babanın “üşümesiler diye” örtmüyorsan, yanlış yoldasın de... Her daim hatırlat bana anneye babaya öf bile denilemeyeceğini...
Özellikle kış günlerinde çocukların üstünü örtmenin Muhammedi bir ahlak olduğunu hep hatırlat bana...
Bazı şeyleri hatırlamayı unuttuğumuz için bereketsiz kaldı evlerimiz, aldırma sen bereketin ne olduğunu bilmeyenlerin konuşup durduklarına...
Bereket önemlidir Müslümanların hayatlarında... Dua önemlidir...
Önemlidir paylaşmak olanın olmayanla...
Biliyor musun hediyeleşmek sünnettir... Sevdikleri ile hediyeleşmeyi alışkanlık haline getirmeli insan... Çünkü hediyeleşmek insanın içindeki karanlığı öfkeyi kini kıskanmayı yok eder... Hatırlarsak Allah Resulü sahabesini ikişer kişi olarak birbirine kardeş kılmış bir birine emanet etmişti ve kendisine de Hazreti Âliyi kardeş edinmişti...
Bu kardeşlik İslam kardeşliğinin ötesinde farklı kardeşlikti...
Kardeş edinilen kişiler doğrudan bir birinden sorumlu olacaktı Peygambere göre...
Gerçi günümüzde kimilerine saçma geliyor böyle davranışlar, ama biz inanır iman ederiz Peygamberin yaptığı her işte bir hikmet vardır ve insanlığın yararınadır...
Bu kavga günlerinde, yani herkesin birbirinin yüzüne bakmadığı günlerde, gözlerime bak ve bana kardeşçe hatalarımı günahlarımı yanlışlarımı hatırlat...
