Hiç matematik dersini anlamadığı için ya da gitar çalamadığı için kendini suçlu hisseden, ağlayarak çalışma masasından kalkıp giden bir çocuk gördünüz mü? Eğer öyle bir çocuk gördüyseniz, muhtemelen kendisini bu anlamda yeterli görmüyordur. Çocuklar, arkadaşlarının iyi olduğu, kendisinin iyi olmadığı alanlara odaklanır.
Peki bunun nedeni bu mudur?
Çocuklarda yetersizlik duygusu, kendini beceriksiz olarak görme, akranlarından yetersiz hissetme, kendini yeterli görememe durumu olarak tanımlanabilir. Çocuklarda yetersizlik duygusunun ortaya çıkmasının birden çok nedeni olabilir. Bunlardan biri, fazla koruyucu ve mükemmeliyetçi ebeveyn tutumlarıdır.
‘Bizim zamanımızda böyleydi...’, ‘Ben senin yaşındayken şunu, bunu yapardım...’, ‘Benim çocuğum çok zeki...’, ‘Benim çocuğum diğer çocuklardan daha iyi...’, ‘Diğer çocuklar benim çocuğum gibi olamaz...’, ‘Benim çocuğum sınıf arkadaşlarından daha becerikli/beceriksiz...’ gibi cümleler ve dahası, ne yazık ki çocuklarda olumsuz bir benlik algısı oluşturuyor. Kıyaslamalar, bireyin yetenek ve becerilerine odaklanmama, eksiklerini bulmaya çalışmak hem çocuklar hem yetişkinliklerin özgüvenlerini, öz benlik duygularını zedeliyor.
Bunların yerine, çocuğunuzun yaşadığı durumu anlamasına yardımcı olun. Çocuğunuzun olumsuz iç konuşmalar yerine daha olumlu iç konuşmalar yapmasını sağlayın. Yeteneklerini fark edeceği ve geliştireceği fırsatlar sunmaya özen gösterin.
Mutlu ve çocukça kalın :)
