"Çocuktur anlamaz. Çocuktur öyle düşünmez. Çocuktur o, fark etmez." Çocukların en gizli güçleri ebeveynlerini taklit etme, model alma ve her bir duygu/davranışı fark etmektir.
Çocukların yanında onlar duymaz, anlamaz diye rahatça her konudan konuşuyor olmamız büyük bir ihmal. Anlamını bilmediğini düşünerek küfür ve argo tarzı üslupla konuşmak da yine büyük bir yanlıştır. Olağan dışı bir durumu çocuğumuzun fark etmeyeceğini düşünebiliriz. Fakat onlar, her olayın farkındalar, duygularınıza, ebeveyn rollerinize, eksik veya incitici davranışlarınıza en yakından şahit olan bireylerdir.
Bu nedenle konuşma sırasında üslup, hitap ve ses tonumuza dikkat etmek, durum ve olaylara verdiğimiz tepkilerin ölçüsüne, mimiklerimize kadar özen göstermeliyiz.
Yalnızca ebeveynlerin değil, öğretmenlerin ve çocuk bakımından sorumlu olan her yetişkinin, bu konuda hassasiyet göstermesi gerekir. Çocuklar bizim yansımamızdır. Arkadaşlarıyla kurduğu ilişkilerde tutum ve davranışlarını incelediğimizde, bizleri taklit etme konusunda ne kadar usta olduklarını görebiliriz. :)
Rol model olan kişi bu bağlamda büyük bir öneme sahiptir. Bazı davranışlar sönebilir zamanla, artadabilir. Biz de elbette insanız; ebeveyn, yetişkin, öğretmen de olsak aşırı tepki verdiğimiz, kontrolü kaybettiğimiz anlar olabilir. Olumsuz bir davranışımızın etkisini daha sonra fark ettiğimizde önemli olan, davranış ve duygumuzun nedenini ifade etmek. Çocuk yine anlamaz diye düşünmeyin. Onlara karşı özür dilemekte cömert olabilirsiniz. Duygularınızı ifade erme biçimizin samimi ise eğer, çocuklarınız bunu hisseder ve sizi anlar.
Çocukların da duygularını ifade etmesine her durumda fırsat verin; ve söylediklerine kalpten inanın.
Çocukça ve sağlıkla kalın.
